Μορφές Κακοποίησης

             

                  «ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ»
55
 Η βία που ασκείται κατά των γυναικών µπορεί να εκδηλωθεί ως φυσική,
σεξουαλική, ψυχολογική, κοινωνική, οικονοµική, πολιτική, θρησκευτική ή άλλη µορφή
κακοποίησης. Παρόλη την κοινωνική πρόοδο, συνεχίζεται ακόµη και σήµερα η
καταπάτηση των δικαιωµάτων της γυναίκας και είναι ευρύτερα γνωστό ότι οφείλεται
στη διαφορά φύλου µε κύριες µορφές κακοποίησης τις παρακάτω:
Βιασµό και σεξουαλική παρενόχληση
Συζυγικές βιαιότητες
Εξαναγκασµό σε γάµο, τεκνοποιία και αναγκαστική στείρωση
Ακρωτηριασµοί γεννητικών οργάνων
Σεξουαλική σκλαβιά
Χρησιµοποίηση του γυναικείου σώµατος σε πολεµικές διαµάχες. Μαζικοί
βιασµοί που οργανώνονται µε σκοπό την εθνική κάθαρση (π.χ. πρώην
Γιουγκοσλαβία, Ρουάντα, Σοµαλία)
Στα µουσουλµανικά κράτη θεωρείτο ο φερετζές σύµβολο υποταγής των
γυναικών το οποίο εκµεταλλεύονται πολιτικά οι φανατικού ισλαµιστές. 29
1) Σωµατική κακοποίηση
 Επειδή από τη φύση τους οι άνδρες είναι πιο δυνατοί από τις γυναίκες, σε µια
σωµατική πάλη, οι γυναίκες βρίσκονται σε µειονεκτική θέση. Ακόµα και εκείνες οι
γυναίκες που έχουν κάποια εκπαίδευση στην αυτοάµυνα, δεν έχουν τη δυνατότητα
να χρησιµοποιήσουν µε επιτυχία τις γνώσεις τους για ν’ αποκρούσουν µια επίθεση.
 Η µορφή της σωµατικής κακοποίησης είναι πιο φανερή και η πιο επικίνδυνη τόσο
για τη σωµατική ακεραιότητα, όσο και για την ίδια τη ζωή των γυναικών που πέφτουν
θύµατά της. Σε µια τέτοια περίπτωση οι κακοποιήσεις κυµαίνονται από πολύ µικρές
µέχρι πολύ µεγάλες σε σωµατικά αποτελέσµατα. Στις πολύ µικρές κακοποιήσεις
ανήκουν: ένα χαστούκι, ένα τσίµπηµα στο µάγουλο ή στο χέρι µια ελαφριά γροθιά και
τράβηγµα µαλλιών. Σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι επιθέσεις γρήγορα
κλιµακώνονται σε µεγαλύτερες.
 Οι µεγαλύτερες κακοποιήσεις περιλαµβάνουν: χαστούκια και γροθιές στο πρόσωπο
και στο κεφάλι, κλωτσιές και γροθιές σ’ όλο το σώµα, φράξιµο της αναπνοής µέχρι
λιποθυµίας, σπρώξιµο και πέταγµα µέσα σε δωµάτιο, στη σκάλα ή πάνω σ’
αντικείµενα, στραµπούλιγµα ή σπάσιµο χεριών, καψίµατα από σίδερο, τσιγάρα ή
καυτά υγρά, τραύµατα από πέταγµα αντικειµένων, βίαιο ξύρισµα του ηβικού
τριχώµατος, βίαιες σεξουαλικές επιθέσεις, µαχαιρώµατα και ακρωτηριασµοί.
Εσωτερικές αιµορραγίες, αιµατώµατα, πρησµένα µάτια και σπασµένα δόντια.
 Σίγουρα αυτή η µορφή βίας είναι η πιο φανερή και η πιο επικίνδυνη τόσο για την
σωµατική ακεραιότητα, όσο και για την ίδια τη ζωή της γυναίκας. 25
2) Σεξουαλική κακοποίηση
 Η σεξουαλική κακοποίηση περιλαµβάνει: κρούσµατα από ηδονοβλεψίες,
κρούσµατα από επιδειξιµανείς, βιασµούς, αισχρά τηλεφωνήµατα, σεξουαλικά
πειράγµατα στο δρόµο, αποπλανήσεις και βιασµοί από πρόσωπα που έχουν
κοινωνικά επαγγέλµατα (γιατροί, κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί κλπ.)
 Ένα κοινό γνώρισµα των σεξουαλικών κακοποιηµένων γυναικών είναι ότι έχουν
πολύ λίγες γνώσεις για την φυσιολογική σεξουαλική συµπεριφορά πριν γνωρίσουν
τους άντρες τους. Αποδίδεται ίσως ότι έχουν µεγαλώσει σε οικογένειες όπου η
συζήτηση για την σεξουαλική επαφή είναι απαγορευµένη.
 Η σεξουαλική ζήλια είναι πάντα παρούσα στις σχέσεις κακοποίησης. Ο δράστης
κατηγορεί συνέχεια τη γυναίκα του για σεξουαλικές σχέσεις µ’ άλλους άντρες.
Οποιοσδήποτε φέρεται καλά στην κακοποιηµένη γυναίκα γίνεται στόχος της
σεξουαλικής ζηλοτυπίας του δράστη. Μεταξύ των στόχων της ζηλοτυπίας µπορεί να
είναι ο προϊστάµενος, οι συνάδελφοί της, οι γείτονες, ο κοµµωτής κλπ. συχνά αυτή η
παράλογη ζήλια επεκτείνεται και στις φίλες της γυναίκας. Χωρίς αµφιβολία οι
κακοποιηµένες γυναίκες αυτοαποµονώνονται από τους άλλους ανθρώπους.
 Οι κακοποιηµένες γυναίκες συχνά κατηγορούνται ότι προκαλούν σεξουαλικά τους
άλλους άντρες. Κατηγορούνται ότι ντύνονται προκλητικά µε υπερβολικό βάψιµο και
χαµόγελο ελκυστικό. 30

3) Ψυχολογική κακοποίηση
 Η σωµατική και σεξουαλική κακοποίηση αποτελούν τις πιο επικίνδυνες αλλά εξίσου
οδυνηρή είναι και η ψυχολογική, η οποία περιλαµβάνει:
• Πλήρη έλεγχο και κατάκριση των σχέσεων της γυναίκας µε άλλους
ανθρώπους
• Κοινωνική αποµόνωση από φίλους και συγγενείς
• Στέρηση της ελευθερίας που έχει ως αποτέλεσµα τον πλήρη έλεγχο των
κινήσεων της γυναίκας
• Απειλές και εκβιασµούς για τη µονοµερή κηδεµονία των παιδιών
∆ηµιουργία αισθηµάτων ανικανότητας σε διάφορα θέµατα, υποτίµησης της
αξιοπρέπειας, ταπείνωσης, εξευτελισµούς και απειλές για την σωµατική της
ακεραιότητα.
 Όλα αυτά οδηγούν τη γυναίκα σε σοβαρές ψυχικές διαταραχές και στην παγίδευσή
της στη σιωπή που καλύπτει τη βία µέσα στην οικογένεια.
 4) Οικονοµική κακοποίηση
 Άλλη µια µορφή κακοποίησης που δηλώνει την εξάρτηση της γυναίκας στον άνδρα,
είναι η οικονοµική, η οποία εκδηλώνεται:
-
 Όταν ο άνδρας απαιτεί τον απόλυτο έλεγχο των εσόδων και εξόδων µέσα
στην οικογένεια
-
 Όταν θέλει ο ίδιος να εγκρίνει τα έξοδα
-
 Όταν της αφαιρεί το δικαίωµα να διαχειρίζεται το µισθό της ή µέρος από τα
έσοδα του νοικοκυριού που της αναλογούν.
 Με αυτόν τον τρόπο ο άνδρας προσπαθεί να έχει οικονοµικά εξαρτηµένη την
γυναίκα ώστε να µην µπορεί εύκολα ν’ αποδεσµευτεί απ’ αυτόν. 25
 5) Αιµοµικτικός βιασµός
 Η εγκυµοσύνη που προέρχεται από αιµοµιξία έχει αποδειχθεί ότι αρκετές φορές
καταλήγει στην αναφορά του εγκλήµατος στην αστυνοµία. Πιο συγκεκριµένα, έχει
ερευνητικά αποδειχθεί ότι το 20% των υποθέσεων αιµοµιξίας, των οποίων γίνεται για
πρώτη φορά αναφορά στην αστυνοµία, έχουν ως θύµατα γυναίκες οι οποίες
βρίσκονται σε κατάσταση εγκυµοσύνης.
 Από άλλη έρευνα έχει βρεθεί ότι το 30% των υποθέσεων αιµοµιξίας, που
αναφέρονται στις διωκτικές αρχές, τα θύµατα είτε ήταν σε κατάσταση εγκυµοσύνης,
είτε είχαν προβεί σε άµβλωση. Τέλος, από την έρευνα βρέθηκε ότι η εγκυµοσύνη
οδήγησε στην αποκάλυψη των 12 από τις 58 υποθέσεις αιµοµιξίας που αναφέρθηκαν
στην αστυνοµία.
 Οι µητέρες θυµάτων σπάνια αναφέρουν το έγκληµα της αιµοµιξίας στην αστυνοµία.
Πολλές µητέρες αρνούνται να πιστέψουν την κόρη τους και απορρίπτουν τη µαρτυρία
ως ψεύτικη και ως προϊόν της φαντασίας της.
 Έχει αποδειχθεί ότι η πατρική αιµοµιξία συνήθως τερµατίζει όταν η κόρη
εκµυστηρεύεται το γεγονός σε κάποιο άτοµο έξω από το σπίτι, το οποίο µε τη σειρά
του αναφέρει το περιστατικό στην αστυνοµία.
Αντίθετα άλλη έρευνα έδειξε ότι οι αποκαλύψεις των θυµάτων σε κάποια πρόσωπα
εµπιστοσύνης σπάνια συµβάλλουν αποφασιστικά στο τερµατισµό του εγκλήµατος,
µολονότι µερικές φορές οδηγούν στην τελική οµολογία. Η αιµοµιξία µερικές φορές
έρχεται σε γνώση της αστυνοµίας και έµµεσα, όπως µετά από έναν οικογενειακό
καυγά (άσχετο µε την αιµοµιξία) όπου η κόρη ή η µητέρα πάνω στο θυµό τους για τον
δράστη µπορεί να οµολογήσουν το έγκληµα.
 Έχει υποστηριχθεί ότι οι κυριότεροι παράγοντες ανάκλησης της µήνυσης για
αιµοµιξία, από την µητέρα και την κόρη-θύµα είναι οι εξής: η αρνητική εµπειρία της
επαφής της αιµοµικτικής οικογένειας µε το γραφειοκρατικό ποινικό και κοινωνικό
σύστηµα παρέµβασης και η συνειδητοποίηση των οικονοµικών συνεπειών που θα
έχει µια ενδεχόµενη καταδίκη του πατέρα-δράστη.
 Σε περιπτώσεις που λάβουν χώρα και τα υπόλοιπα µέλη της οικογένειας, το
µυστικό προστατεύεται ευλαβικά, δηµοσιοποιείται παρορµητικά και µόνο σε
καταστάσεις έντονων ενδοοικογενειακών κρίσεων.
 Η αιµοµιξία είναι ένα έγκληµα το οποίο σπάνια αποκαλύπτεται, κρατείται ερµητικά
κλειστό στα τείχη της οικογένειας και τις περισσότερες φορές είναι ένα µυστικό που
το µοιράζεται µόνο το αιµοµικτικό ζευγάρι. Τις περισσότερες φορές αναφέρεται από
τρίτα προς το έγκληµα πρόσωπα ή αποκαλύπτεται µε τυχαίο και έµµεσο τρόπο. Οι
πρακτικές αναφορές της αιµοµιξίας διαφέρουν από αυτές του βιασµού µεταξύ
αγνώστων και γι’ αυτό οι σχέσεις των συµµετεχόντων είναι στενά συγγενικές και το
θύµα είναι εξαρτηµένο από το δράστη. Οι γυναίκες αυτές συνήθως δεν καταδίδουν
τον προσβάλλον τους για να µην στιγµατιστούν, ενώ η αστυνοµία επεµβαίνει ύστερα
από τις επίµονες προσκλήσεις. Το γεγονός αυτό είναι τόσο θλιβερό που οι
περισσότερες γυναίκες κρύβονται µετά από την κακοποίηση διότι θεωρούν τη
µεταχείριση αυτή ταπεινωτική µ’ αποτέλεσµα να χρειάζονται µεγάλο χρονικό
διάστηµα, καµιά φορά και όλη τους τη ζωή για να συνέλθουν από την καταστροφή
του ψυχικού τους κόσµου. 3
6) Οµαδικός βιασµός
 Το αδίκηµα του οµαδικού βιασµού στοιχειοθετείται από την παρουσία όλων των
παραγόντων που ισχύουν στον απλό βιασµό, αλλά διαπράττεται από περισσότερα
από ένα άτοµο, που ενεργούν από κοινού και συνδέονται µε κοινό δόλο το κοινωνικό
φαινόµενο της µεγάλης αύξησης του αριθµού των κρουσµάτων των οµαδικών
βιασµών οδήγησε τη νοµική καθιέρωση αυτής της έννοιας. ∆υστυχώς ο οµαδικός
βιασµός παρουσιάζεται ακόµη και σε µικρές ηλικίες και έχουµε πρόσφατα κρούσµατα
που αναστάτωσαν την κοινή γνώµη. Υπάρχουν επίσης καταγγελίες ότι πρόκειται για
φαινόµενο µε µεγάλη συχνότητα ακόµη και µέσα σε χώρους ακαδηµαϊκούς π.χ.
πανεπιστήµια, οικοτροφεία.
7) Εξαναγκασµός σε ασέλγεια
 Είναι η µορφή του βιασµού κατά την οποία µια γυναίκα µε την βία ή την απειλή
σπουδαίου και άµεσου κινδύνου εξαναγκάζεται σε συνουσία από άνδρα ή σε ανοχή
ασελγούς πράξης.
 Στη νοµική έννοια της ασελγούς πράξης εκτός απ’ τη συνουσία περιλαµβάνεται
«οποιαδήποτε πράξη του υπαιτίου προσβάλλοντος την αιδώ και τα ήθη,
κατευθυνόµενης δε εις την κακοποίησην ή την διερέθιση της γενετήσιας ορµής του
δράστη». Εποµένως ως ασελγή πράξη δεν είναι µόνο η συνουσία, αλλά και κάθε
άλλη πράξη που έχει γενετήσιο χαρακτήρα όπως είναι οι θωπείες στα γεννητικά
όργανα, στους γλουτούς και τους µηρούς, το φιλί στο στόµα, η στοµατική συνουσία, η
οµοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή. Απ’ όλες τις παραπάνω µορφές εκτός από την
συνουσία, εκείνη που είναι δυνατό να διαπιστωθεί ιατροδικαστικά είναι η από το
απευθυσµένο παρά φύση συνουσία. Θεωρείται δράστης του αδικήµατος της
κατάχρησης σε ασέλγεια εκείνος που πετυχαίνει εξώγαµη συνουσία ή άλλη ασελγή
πράξη, εκµεταλλευόµενος την ανικανότητα του θύµατος προς αντίσταση που όµως
δεν δηµιούργησε ο ίδιος και χωρίς ν’ ασκήσει σωµατική ή ψυχική βία.
 Ανικανότητα προς αντίσταση θεωρείται εκείνη η κατάσταση κατά την οποία ένα
άτοµο αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την γενοµένη σε αυτό γενετήσια προσβολή.
Τέτοιες καταστάσεις εκτός από την περιφροσύνη αποτελούν µέθη, η επήρεια
ναρκωτικών ουσιών, η αϋπνία, η λιποθυµία, η εξάντληση από κόπωση καθώς και η
σωµατική αναπηρία. Σε περιπτώσεις που αντικείµενο του αδικήµατος αυτού είναι
άτοµα παράφρονα, εκτός από την κλασική ιατροδικαστική εξέταση, απαιτείται και
ψυχιατρική εξέταση. 5
8) Σεξουαλικός εκβιασµός στο χώρο εργασίας
 Η αξιοπρέπεια της γυναίκας στους χώρους εργασίας θίγεται µε πολλούς τρόπους.
Οι προσβολές κατά κανόνα πνίγονται στη σιωπή, είτε από φόβο της γυναίκας µη
χάσει τη δουλειά της είτε από ντροπή.
Οι προσβολές µπορεί να πάρουν τη µορφή της παρενόχλησης της ανεπιθύµητης
οικειότητας, της λεκτικής προσβολής, της χειροδικίας και να φτάσουν έως τον
σεξουαλικό εκβιασµό. Η προσβολή προέρχεται από τον εργοδότη ή τον
προϊστάµενο.
 Οι γυναίκες που υφίστανται τις παρενοχλήσεις δεν τολµούν κατά κανόνα ν’
αντιδράσουν αλλά και όταν αντιστέκονται βρίσκονται σε λεπτή θέση, σε περιπτώσεις
που καταγγέλλουν την προσβολή δηµοσίως, κινδυνεύουν ν’ απολυθούν, να
µετατεθούν, να µην προαχθούν. Μετά από τέτοιες καταγγελίες και επεισόδια είναι
δύσκολο για µια γυναίκα να συνεχίζει να εργάζεται µε τρόπο οµαλό. Οι αρνητικές
επιπτώσεις συσσωρεύονται σε περισσότερα επίπεδα: στην καριέρα της, στην
ποιότητα δουλειάς της και στην ψυχική της υγεία. Η ενδεχόµενη σιωπηλή παραίτηση
της γυναίκας από τα δικαιώµατά της λόγω φόβου κυρώσεων και αντίποινων
εξουδετερώνει όλη τη νοµοθεσία για την ισότητα στις εργασιακές σχέσεις.
 Οι ανεπιθύµητες οικειότητες θα πρέπει ν’ αντιµετωπισθούν από το ελληνικό δίκαιο
ως ειδική µορφή αδικήµατος που θίγει την αξιοπρέπεια της γυναίκας και το δικαίωµά
της για ισότητα.
 Αν και η παραδοσιακή και κοινωνική αντιµετώπιση του θέµατος είχαν στη χώρα
µας σαν αποτέλεσµα την επιβράδυνση κάθε προετοιµασίας για ειδική νοµοθετική
ρύθµιση, η εξάπλωση των νέων µορφών απασχόλησης και εκµετάλλευσης δρουν
προς τη φορά της επιτάχυνσης. Η σχετική νοµοθετική ρύθµιση που υπάρχει στις
ΗΠΑ, στον Καναδά και στην Αγγλία έχουν ανοίξει το δρόµο. Πρόκειται για νοµοθεσία
που απαγορεύει στον εργοδότη κάθε διάκριση όσο αφορά την αµοιβή, τους όρους
εργασίας ή τα πλεονεκτήµατα από την απασχόληση λόγο φυλής, του χρώµατος, της
θρησκείας, του φύλου ή της εθνικότητας της εργαζόµενης ή του εργαζόµενου.